Τις τελευταίες μέρες δουλέψαμε το κεφάλαιο 20 ελέγχοντας , διορθώνοντας και συμπληρώνοντας προβλήματα , όπως λέει και ο τιτλος του κεφαλαίου.
Πριν ανοίξουμε το βιβλίο, κάθισα στην καρέκλα μου και είπα στα παιδιά πως είχα να τους ρωτήσω κάτι πολύ σοβαρό. Αυτό φυσικά έφερε την επιθυμητή ησυχία και προσοχή από όλους! Τους είπα λοιπόν:
"Εφτιαξα μια πίτα που τη χώρισα σε 18 κομμάτια. Πόσα μου περίσσεψαν;"
Παγωμάρα στην τάξη. Στην αρχή , γιατί μαλλον κάτι άλλο περίμεναν και μετά γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά με την ερώτηση. Αρχισαν έτσι να δίνουν τυχαίες απαντήσεις , από κανένα μέχρι 17, και σε όλα απάντησα όχι. Αυτό τους έβαλε σε περισσότερες σκέψεις. Δεν έδωσα καμιά βοήθεια και περίμενα μέχρι που κάποιοι αγανακτισμένοι με το άλυτο πρόβλημα έφτασαν σε αυτό που επιθυμούσα. "Μα κυρία, δε μας είπες πόσα φάγαμε!". Ετσι καταλάβαμε πως κάποιο πρόβλημα υπήρχε με το πρόβλημα.
Τους ρώτησα μετά τι έπρεπε να κάνουμε. Συμφωνήσαμε όλοι πως έπρεπε να του συμπληρώσουμε κάτι. Κάποια μαθήτρια ανέλαβε να συμπληρώσει αυτό που έλειπε και αφού έγινε και αυτό το γραψαμε στον πίνακα και στα τετράδιά μας και το λύσαμε.
Συνεχίσαμε με μερικά παραδείγματα τέτοιων προβλημάτων. "Στην κασετίνα είχα 15 ξυλομπογιες και έχασα μερικές. Πόσες μου έμειναν;"
Πάλι υπήρχε πρόβλημα στο πρόβλημα. Το συμπληρώσαμε και αυτό και το λύσαμε.
Στη συνέχεια μπήκαμε στο βιβλίο και δουλέψαμε τις δραστηριότητες εκεί βρίσκοντας πότε έπρεπε να διορθώσουμε ή να συμπληρώσουμε κάτι.
Το ίδιο κάναμε και σήμερα με τις ασκήσεις στο Τ.Ε.
Για το σπίτι έδωσα να φτιάξουν ολοκληρωμένα προβλήματα με βάση τις εικόνες που τους έδωσα.
Πριν ανοίξουμε το βιβλίο, κάθισα στην καρέκλα μου και είπα στα παιδιά πως είχα να τους ρωτήσω κάτι πολύ σοβαρό. Αυτό φυσικά έφερε την επιθυμητή ησυχία και προσοχή από όλους! Τους είπα λοιπόν:
"Εφτιαξα μια πίτα που τη χώρισα σε 18 κομμάτια. Πόσα μου περίσσεψαν;"
Παγωμάρα στην τάξη. Στην αρχή , γιατί μαλλον κάτι άλλο περίμεναν και μετά γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά με την ερώτηση. Αρχισαν έτσι να δίνουν τυχαίες απαντήσεις , από κανένα μέχρι 17, και σε όλα απάντησα όχι. Αυτό τους έβαλε σε περισσότερες σκέψεις. Δεν έδωσα καμιά βοήθεια και περίμενα μέχρι που κάποιοι αγανακτισμένοι με το άλυτο πρόβλημα έφτασαν σε αυτό που επιθυμούσα. "Μα κυρία, δε μας είπες πόσα φάγαμε!". Ετσι καταλάβαμε πως κάποιο πρόβλημα υπήρχε με το πρόβλημα.
Τους ρώτησα μετά τι έπρεπε να κάνουμε. Συμφωνήσαμε όλοι πως έπρεπε να του συμπληρώσουμε κάτι. Κάποια μαθήτρια ανέλαβε να συμπληρώσει αυτό που έλειπε και αφού έγινε και αυτό το γραψαμε στον πίνακα και στα τετράδιά μας και το λύσαμε.
Συνεχίσαμε με μερικά παραδείγματα τέτοιων προβλημάτων. "Στην κασετίνα είχα 15 ξυλομπογιες και έχασα μερικές. Πόσες μου έμειναν;"
Πάλι υπήρχε πρόβλημα στο πρόβλημα. Το συμπληρώσαμε και αυτό και το λύσαμε.
Το ίδιο κάναμε και σήμερα με τις ασκήσεις στο Τ.Ε.
Για το σπίτι έδωσα να φτιάξουν ολοκληρωμένα προβλήματα με βάση τις εικόνες που τους έδωσα.
Υπέροχο! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή