Ειρήνη ή πόλεμο;

Το προηγούμενο Σάββατο ήταν η παγκόσμια μέρα ειρήνης. Ψάχνοντας να βρω κάτι για την ευέλικτη ζώνη της εβδομάδας , βρήκα  εδώ  μια πολύ καλή βιωματική δραστηριότητα.
Εγώ δεν αφιέρωσα μία ώρα αλλά όλο το δίωρο της ευέλικτης.
Ξεκίνησα ρωτώντας τα παιδιά τι τους αρέσει περισσότερο και γιατί. Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο τα κορίτσια (και κάποια αγόρια) προτίμησαν την ειρήνη και κάποια αγόρια προτίμησαν τον πόλεμο και υποστήριξαν την άποψή τους πολύ σωστά (με τη λογική ενός 7χρονου εννοείται)! Άφησα τη συζήτηση εκεί
χωρίς να πάρω θέση και δεχόμενη όλες τις πιθανές απαντήσεις.

Βημα 1ο: ΕΙΡΗΝΗ
Αλλάζοντας τελείως ύφος μοίρασα σε κάθε ομάδα ένα μεγάλο χαρτί (4 Α4 ενωμένες) και τους είπα να ζωγραφίσουν την πόλη των ονείρων τους. Μπορούσαν να ζωγραφίσουν ό,τι τα ίδια θέλανε (ακόμα και κυλιομενα πεζοδρόμια!). Σε αυτό το βήμα αφιέρωσα 45 λεπτά και όχι 20-30 που προτείνει η δραστηριότητα, γιατί ήθελα τα παιδιά να αφοσιωθούν, να εργαστούν και να δεθούν με την πόλη τους όσο περισσότερο γίνεται. Για μουσική επέλεξα ένα ορχηστρικό κομμάτι με κιθάρα σαν το παρακάτω. Επίσης δεν ανέφερα στα παιδιά ότι είμαστε σε περίοδο ειρήνης, για να μην τα υποψιάσω.

Βήμα 2o : ΠΟΛΕΜΟΣ

Ακολούθησα το 2ο βήμα κατά γράμμα. Άφησα αρχικά τις ομάδες να περάσουν από τις άλλες πόλεις , αφού πρώτα αποχαιρέτησαν τη δική τους. Σε κάποια στιγμή φώναξα πως αρχίζει ο πόλεμος και ότι μπορούσαν να κάνουν ότι σήμαινε γι' αυτά ο πόλεμος. Μπορούσαν να μουντζουρώσουν , να σκίσουν , να χαλάσουν. Κάποια μάλιστα το πήραν πολύ ζεστά. Για αυτό το βήμα αφιέρωσα 5-6 λεπτά. Ήταν αρκετα!!!
 Για μουσική επένδυση διάλεξα το παρακάτω κομμάτι.

Βήμα 3ο: ΕΙΡΗΝΗ
Και αφού ξεδώσαμε και καταστρέψαμε με μεγαλη μανία , ενημέρωσα τα παιδιά πως ήρθε και πάλι η ειρήνη ανάμεσα στις πόλεις και κάθε ομάδα επέστρεψε στην πόλη της. Κι ενώ όλοι κατέστρεψαν , αυτό που βρήκαν επιστρέφοντας στις πόλεις τους δεν ήταν ευχάριστο. Οι οδηγίες προειδοποιούν για έντονα συναισθήματα από τα παιδιά και δεν κάνουν πλάκα. Τα παιδιά ήταν σοκαρισμένα και απογοητευμένα , κάποια και πολύ στεναχωρημένα. Τους προέτρεψα να προσπαθήσουν να ξαναφτιάξουν ό,τι μπορούσαν. Και αυτό ηταν κάτι πολύ δύσκολο. Αφιέρωσα 10 λεπτά σε αυτό το μέρος και για μουσική έβαλα πάλι το κομμάτι για την ειρήνη από το 1ο βήμα.

Βήμα 4ο: ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Στις οδηγίες αναφέρουν ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό το βήμα και να μην το αγνοήσουμε και έχουν δίκιο. Τα παιδιά πρέπει , έχουν ανάγκη να μιλήσουν και να εκφράσουν συναισθήματα.
Καθίσαμε όλοι σε κύκλο στο πάτωμα και τα άφησα ελέυθερα να εκφραστούν. Φυσικά έκανα και τις προτεινόμενες ερωτήσεις που βοηθάν πολύ στην εξαγωγή συμπεράσματος και στη χαλάρωση των παιδιών.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΝΟΧΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ
Ήξερα από τη στιγμή που διάβασα τη δραστηριότητα ότι όλο αυτό ήταν κάτι πολύ δυνατό , ωστόσο τα πιτσιρίκια μου με συγκίνησαν πολύ παρά το ό,τι ήμουν προετοιμασμένη ψυχολογικά. Αισθάνθηκα ένοχη που εγώ ήμουν υπεύθυνη για τα τόσο έντονα συναισθήματα (με τόσο γρήγορες εναλλαγές). Βέβαια , το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Όσοι το επιχειρήσετε , να είστε προετοιμασμένοι για μεγάλες αλήθειες από τα μικρά στοματάκια. Συγκινήθηκα ιδιαίτερα όταν ένας μαθητής μου είπε με παράπονο : "Κυρία, εγώ δεν ήθελα να καταστρέψω την πόλη".
Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους και συγχαίρω για την ιδέα τη Γαλήνη και το υπέροχο ιστολόγιό της. Η ειρήνη θριαμβεύει και είμαι σίγουρη πως αυτό που κάναμε σήμερα θα τους μείνει στο μυαλό και την καρδιά για πολύ καιρό.

Και μην ξεχνάτε:Give peace a chance!