Απ'το ματάκι της πόρτας της φαντασίας μου...

Τετάρτη βράδυ. Ετοιμασίες για μαθηματικά. Τελευταίες πινελιές στη Γλώσσα. Ένα βλέφαρο στην πορεία της ύλης μέχρι το τέλος του μήνα. Ο πλαστικοποιητής να βογκάει για αλλη μια φορά τελειώνοντας τα αστέρια για την πόρτα μου! Και μαζί με όλα αυτά (γιατι ναι, τα κανω ολα ταυτοχρονα και χαοτικά...) στο πισω μέρος του μυαλού μου να αναρωτιέμαι τι στο καλό να κάνω πάλι αυριο στα εικαστικά...
Ήθελα κάτι αφηρημένο , αλλά και με νόημα. Επίσης κάτι που δε θα χρειάζεται να είμαι συνέχεια πάνω από τα ζουζούνια μου. Μια ματιά στα απομεινάρια της πλαστικοποίησης και η ιδέα ήρθε!

Συνδυάζοντας το αφηρημένο με το νόημα που ήθελα, σκέφτηκα να φτιάξουμε τις πόρτες της φαντασίας μας. Κάθε πόρτα ξεχωριστή , όπως είναι και ο κάθε άνθρωπος.
Κάθε παιδάκι τραβάει τυχαίες γραμμές (καμπύλες, ευθείες , τεθλασμένες- μην ξεχναμε και τα μαθηματικά :P) από άκρη σε άκρη του φύλλου (μισή Α4). Τα κομμάτια που σχηματίζονται τα βάφει όπως καθένα επιθυμεί. Φτιάχνουμε στη μέση και στο πάνω μέρος έναν κύκλο μικρό, που θα είναι το ματάκι της πόρτας μας. Κόβουμε τον κύκλο και στη θέση του , από την πίσω μεριά κολλάμε ένα κομμάτι διάφανης μεμβράνης πλαστικοποίησης (ήδη πλαστικοποιημένης).

Το μόνο που έμεινε είναι κάθε παιδάκι να μας πει τι θα δούμε από το ματάκι της πόρτας του. Φυσικά έχω φτιάξει και μια δική μου πόρτα και ξεκινώ πρώτη για να σπάσω τον πάγο (αν χρειάζεται). Μπορούμε να γράψουμε κιόλας σε μια ή δυο σειρές αυτό που βλέπουμε , αλλά δεν ξέρω αν ο χρόνος φτάνει.
Έτοιμες οι πόρτες της φαντασίας μας να ανοίξουν και να μας πάρουν σε ένα μαγικό κόσμο...γεμάτο δράκους, καραμέλες, ιπτάμενους ανθρώπους, κύματα και πολλά ακόμη που σκέφτηκαν τα ζουζούνια μου!

                 Οι πόρτες μας στο παράθυρο της τάξης! Μοιαζουν λίγο και με βιτρώ!